• W moim rodzinnym miasteczku zmarł i został pochowany Zygmunt Bielaj ( naprawdę nazywał się Iwan Ślezko), jeden z najg­łośn­iejs­zych­ morderców PRL-u i to jego nazwisko, wymienione przez polecającego mi książkę znajomego, skłoniło mnie do sięgnięcia po "Mniejszą połowę". Bo Dominikę Stec ( a właściwie - jak się okazało - Zbigniewa Wojnarowskiego ) kojarzyłam dotąd z typowo kobiecą powieścią obyczajową - czyli literaturą, która mnie kompletnie nie interesuje - i pewnie przeszłabym obok tej pozycji obojętnie. • Tymczasem trafiłam na wciągającą historię kryminalną, rozgrywającą się w Koninie; mieście, które jednocześnie znam i jakiego nie miałam już okazji poznać. I chociaż postać Bielaja pojawia się tu zupełnie epizodycznie, to znalazłam w powieści wiele innych, ciekawych wątków: zaginiona bliźniaczka, partyjne ingerencje w śledztwo, korupcja w szeregach milicji, psychopatyczny oprawca i porachunki z przeszłości. A cała akcja rozgrywa się w tak znanych mi miejscowościach. No i ów sławny w całym województwie kręgarz Matusz, który mnie również - jako dziecku - uszkodzone po upadku plecy "nastawiał"... • Warto.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo