• Tytuł: Niezłomna. Zachowała godność w łagrach • Autor: Agnieszka Lewandowska-Kąkol • Wydawnictwo: Fronda • Data wydania: 12 lutego 2015 • Liczba stron: 200 • Agnieszka Lewandowska-Kąkol jest muzykologiem oraz dziennikarką. Przez piętnaście lat pracowała w redakcji muzycznej Polskiego Radia. Potem wybrała drogę "wolnego strzelca" i współpracowała m.in. z pismami: "Tygodnik Kulturalny", "Poradnik Muzyczny", "Twoja Muza", "Przegląd Powszechny". Pisze teksty o muzyce artystycznej, jej twórcach i wykonawcach oraz reportaże i opowiadania o tematyce współczesnej, a także historycznej. W swoim dorobku ma książkę "Dźwięki, szepty, zgrzyty". • Utwór jest wspomnieniem głównej bohaterki, która przeżywała bardzo ciężkie chwile poza granicami Polski. Zaczęło się od pracy w podziemnych organizacjach, którym dostarczała cenne informacje. Gdy Niemcy skapitulowały, Sowieci zesłali ludzi na Syberię. Czekała ich tam ciężka praca, która często kończyła się śmiercią. Ograniczone i ubogie racje żywnościowe oraz prawie że niemożliwy dostęp do wody były dużą trudnością. Ciągle żyli nadzieją, że w końcu wrócą do Polski. Pracowali przy budowie fabryk, lotniska czy kopalniach. Większość z nich się nie poddała. Tak, jak ona. Czy wrócą do Polski? • Bardzo dużo emocji zostaje przedstawione czytelnikom. Autorka nie oszczędza nam opisów, które mrożą krew w żyłach. Często musiałem odstawiać na chwilę to dzieło, aby odetchnąć. Nie raz zakręciła mi się łza w oku, gdy starałem sobie wyobrazić, co ci ludzie musieli tam robić oraz w jakich warunkach żyli. • Anna Górska to główna bohaterka. Jest na pewno postacią, która dla wielu ludzi powinna być autorytetem. Podczas brutalnych przesłuchań nie wyjawiła nazwisk osób, z którymi działa w AK. Gdyby to zrobiła, uwolniłaby siebie od cierpienia, ale z drugiej strony złamała harcerską przysięgę. Była niezłomna i nigdy nie skapitulowała. Ogromna wiara w Boga dodawała jej siły, dzięki której potrafiła wszystko to znosić. Często była w sytuacjach, które mogły się źle dla niej skończyć, ale jak często podkreślała, chroniła ją Opatrzność Boża. • Trochę sceptycznie podchodziłem do tego utworu, gdyż nie przepadam za tematyką związaną z wojną. Jednakże powieść ta zaciekawiła mnie. Polecam ją wszystkim. Jest warta przeczytania, ponieważ można dowiedzieć się, co działo się dość niedawno – bo kilkadziesiąt lat temu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo