Recenzje dla:
  • Książka warta przeczytania, chociaż brakowało mi zakończenia. • Historia opisująca problemy kilku pokoleń • Książka opowiada historię Żydówki Beaty, która zakochuje się w niewłaściwym mężczyźnie, przez co rodzina ją odrzuca. Poświęca dla niego nawet swoją wiarę. Jednak miłość do niego jest silniejsza. Sielanka jednak nie trwa długo. • Porusza ona wątek II wojny światowej, opowiadająca historię miłości Żydówki Beaty oraz francuskiego arystokraty. • Wbrew pozorom ich małżeństwo jest trudne, dodatkowo wojenne czasy jeszcze bardziej je komplikują. • Na świat przychodzi ich córka Amadea, która razem z matką pokonuje przeciwności losu, cierpiąc i wypłakując oczy.
  • Mnie się ona podobała ze względu na tematykę którą porusza. • To nie jest taki łzawy babski romans. To opowieść o życiu dwóch kobiet matki i córki, których życie nie oszczędziło. • Matka Beata niemiecka Żydówka z bogatej rodziny, podczas I wojny spotyka w Szwajcarii francuskiego arystokratę i wbrew woli obydwu rodzin biorą ślub. Zamieszkują w Szwajcarii, ciężko pracują na swoje utrzymanie, mają dwie córki i dopiero tragiczna śmierć męża zmusza Beatę do wyjazdu do Niemiec. Mijają lata, nadchodzi trudny czas prześladowania Żydów, czas II wojny i mimo że Beata przyjęła wiarę • katolicką i nazwisko męża przez przypadek zostaje wraz z młodsza córka aresztowana i wysłana do obozu w Ravensbruck. • Starsza córka Amadea przebywa w tym czasie w zakonie i czeka na złożenie ślubów zakonnych. Niestety musi opuścić zakon, żeby nie narażać innych sióstr na niebezpieczeństwo. Nie cieszy się zbyt długo wolnością, bo tez zostaje aresztowana i też trafia do obozu koło Pragi. Po pewnym czasie dzięki jednemu ze strażników udaje się jej • uciec, trafia do partyzantów, a potem zostaje przewieziona do Francji, gdzie działa aktywnie w ruchu oporu. Poznaje smak pierwszej tragicznej miłości jak również smak niebezpiecznych akcji jako szpieg na terenie Niemiec. • Losy obu kobiet bardzo mi się podobały. Nie ma tu jakiś większych zwrotów akcji, bo większa część powieści jest opowiedziana a nie dzieje się na bieżąco co może trochę nużyć, ale mnie to nie przeszkadzało i przeczytałam książkę z dużym zainteresowaniem.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo