• Niech żyje człowieczeństwo ! • Sara jest utalentowaną dziewczynką, mieszka w pięknej Francji, ma kochających rodziców, a jej dzieciństwo to wspaniałe chwile spędzane z mamą i tatą. Beztroskie dni przerywa wkroczenie nazistowskich Niemiec na terytorium Francji. Zaczynają się prześladowania żydowskich rodzin, wywózki do obozów, likwidacja Żydów. • Szczęśliwe dzieciństwo Sary rozsypuje się jak domek z kart. Jako Żydówka stale narażona jest na nieb­ezpi­ecze­ństw­o. I pewnego dnia koszmar się spełnia, Niemcy przychodzą do jej szkoły po żydowskie dzieci. Próba ratunku dzieci nie powodzi się, zostają wywiezieni wraz z ich nauczycielką, która chce im towarzyszyć jako ich opiekunka i nauczycielka. Ale w tej grupie nie ma Sary. Wiedziona impulsem dziewczynka ukrywa się na strychu szkoły, gdzie odnajduje ją Julien, chłopak prześladowany i wyśmiewany przez innych uczniów przez wzgląd na swój sposób chodzenia spowodowany chorobą polio, którą kiedyś przeszedł. Oferuje on Sarze pomoc i kryjówkę. Odtąd losy tej dwójki splatają się ze sobą na zawsze. • Cudowna, wzruszająca historia Sary i Juliena osadzona w czasach II wojny światowej w okupowanej Francji, pokazuje siłę dobra. Dobra i życzliwości, które okazywane w sytuacjach, gdy na szali leży ludzkie życie jest oznaką prawdziwej odwagi, bohaterstwa, ale i ludzkiej przyzwoitości, a przede wszystkim zwycięstwem człowieczeństwa. • "Biały ptak" to cudowna, chwytająca ze serce opowieść, z pięknymi ilustracjami, i ważnym przesłaniem, że nie wystarczy nie czynić zła, ale że należy z nim walczyć, nie można być obojętnym na krzywdę innych, na zło wyrządzane innym. To od nas zależy jak będzie wyglądał świat i nie chcemy chyba popełnić błędów, które zostały popełnione w przeszłości. Musimy w końcu wynieść jakąś naukę z krwawych dziejów świata. A ta powieść graficzna doskonale nam w tym pomaga i przypomina nam, że dobro jest silniejsze od zła i zawsze zwycięży. Niech żyje człowieczeństwo ! Polecam z całego serca, ja bardzo się wzruszyłam przy lekturze "Białego ptaka".
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo