• Ja lubię i chętnie czytam książki Gabrieli Gargaś . Są to książki życiowe, uczuciowe, które napełniają optymizmem. Tym razem też historie 5 kobiet dotkniętych tragediami życiowymi dają dużo do myślenia. Może nie jest to książka , do której kiedyś bym wróciła, ale z przyjemnością ją przeczytałam.
  • Gabriela Gargaś - DROGA DO DOMU • Po tę książkę chętnie sięgnęłam po przeczytaniu takiej recenzji: • "Droga czytelniczko (...) .. zrób coś szalonego, wyjedź choćby na jeden dzień, za ostatni grosz, by zobaczyć swoje życie z dystansu" Nic dodać, nic ująć.
  • Nie zachwyciła mnie. Niby poruszone tematy poważne i ważne, ale jak to zwykle bywa nie w ten sposób podane jak bym się spodziewała. Jak dla mnie to one wszystkie zbyt nierealnie mówiły, wszystkie tak bardzo się wymądrzały , jedna przez drugą, w rezultacie czego dialogi to jedna wielka moralizatorska gadka. A ten pięcioletni chłopczyk to już przeszedł sam siebie! Co mi sie spodobało to pomysł na podróż no i oczywiście Antonina : jej wybaczam z racji wieku
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo