• Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej ksiażki. Autor nie zyskał mojego zaufania, także przez opis swojego życia, hipokryzji, jaką prezentował i zdaje się wciąż ją uprawia w niektórych aspektach swojego życia. Opisuje kilka przypadków marketingowych zabiegów pozwalających na wprowadzanie leków na rynki słabo chronione prawami pacjentów. Doświadczeń autora nie da sie przenieść 1:1 na rynek farmaceutyczny w Polsce, choć może to kusić czytelnika. Takie zrównanie może spowodować powszechną nieufność w stosunku do leków i lekarzy, ona zaś może spowodować odwrót od naukowych metod leczenia schorzeń w kierunku tzw. medycyny alternatywnej, która wbrew nazwie nie ma nic wspólnego ani z medycyną ani z alternatywą. Jest natomiast maszynką do wyciskania maksymalnych zysków z chorych przy użyciu tanich i kompletnie zwariowanych trików. Jeśli chcecie czytać tę książkę, proszę sprawdźcie jak chroniony jest rynek farmaceutyczny w Polsce. I postarajcie się sprawdzić źródła, które oszczędnie podaje autor - ksiażka jest przykładem narracji tożsamościowej - wprowadza w bład konfirmacji. Gwiazdka za opis niep­rawi­dłow­ości­ i ich skutków (także śmiertelnych) na rynku farmaceutycznym w USA. Trzeba kontrolować ten rynek także w Polsce, zawsze. Każdy rynek wynaturza się, kiedy w gre wchodzą duże pieniądze
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo