• Książka "365 dni z Ojcem Pio" to zbiór fragmentów listów wysyłanych przez Ojca Pio do różnych osób. Wśród odbiorców możemy znaleźć jego przyjaciół, osób zakonnych czy ludzi, którzy traktowali go jako duchowego przewodnika czy też nauczyciela. A teraz, dzięki tej książeczce możemy czerpać moc, pocieszenie i wszystko to czego akurat potrzebujemy. • "365 dni z Ojcem Pio" to pozycja dla każdej osoby, nieważne czy jesteś wierzący czy też nie. Myślę, że wielu z nas pomoże w trudnych chwilach i momentach zwątpienia. W związku z tym, że podzielona jest na każdy dzień roku - od pierwszego stycznia do trzydziestego pierwszego grudnia, czytelnik może traktować tę książkę jako codzienny rytuał lub też przeczytać wszystko. Teksty zebrane w niej mają różnorodną tematykę, nie zamykają się tylko na religię, ale i dotyczą naszych codziennych spraw i problemów, z którymi musimy sobie radzić. Ojciec Pio w każdym tekście utwierdza nas, że w każdej przyjemnej lub smutnej sytuacji mamy na kogo liczyć, jednak często tego nie zauważamy. Motywuje nas do rozwoju osobistego, jednak z zachowaniem świadomości tego, że nie jesteśmy sami na tym świecie, że są również inni ludzie, których musimy zauważać. Fragmenty listów przedstawiają również osobiste przemyślenia Ojca Pio, które pokazują nam również jakim on był człowiekiem. Człowiekiem wielkiej wiary, świadomy swoich ludzkich wad, jednak nadal wierzący w to, że Bóg wszystko wybacza. Uważał, że wyobraźnia człowieka często zakrzywia i przekształca nam prawdziwy obraz tego co czynimy. Biorąc to wszystko pod uwagę postanowiłam nie oceniać tej książki zgodnie z przyjętą skalą, dlatego, że osobistych listów nie można oceniać, tak jak biografii czy autobiografii. Książka jest pełna przemyśleń, aforyzmów i wielu pokrzepiających zdań, które nawet niewierzącego potrafią wyprowadzić nawet z najtrudniejszego momentu w życiu. Podczas czytania oprócz pięknych sentencji można poznać bliżej szczegóły z życia wspomnianego stygmatyka, co tylko dodaje wartości tej książce. • Myślę, że "365 dni z Ojcem Pio" to pozycja idealna do poczytania w każdy dzień. Książka z mocnym przesłaniem, doskonała do umocnienia wiary i wzbogacenia swoich czytelniczych doświadczeń.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo