• Totalnie nie poczułam tej książki. Mimo, że mamy poważny temat (problemy psychiczne), szczere chęci autorki (zdaje sobie sprawę jak ważne aspekty mierzenia się z chorobą chciała poruszyć), jednak samo wykonanie wywołało u mnie efekt odwrotny od zamierzonego. Nie potrafiłam współczuć głównej bohaterce, nie mogłam jej zrozumieć ani nawet polubić. Męczyła mnie ta (bądź co bądź bardzo krótka) lektura i naprawdę chciałam już tylko dobrnąć do końca próbując przetrwać kolejne absurdalne sytuacje, mające się nijak do głównego wątku poruszanego na kartach powieści. Forma książki jest prosta i hasłowa. Mamy tu narratorkę w pierwszej osobie która relacjonuje nam w krótkich chaotycznych zdaniach sytuacje ze swojego życia. Tekst miał zapewne odzwierciedlać to, jak działa umysł osoby ze stanami lękowymi. Jednak coś tutaj nie zagrało, dla mnie ten obraz okazał się wręcz krzywdzący dla osób chorych a sama powieść wyszła nijako. Szkoda. 5/10
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo