• Sięgając po książkę nie należy się sugerować dziwnym tytułem, bo to naprawdę kawał mocnego kryminału o brutalnej tematyce jaką jest pedofilia. Dość długo czekałam na tę część cyklu,bo zdobycie książki nie należało do najłatwiejszych, ale w końcu udało się. • Mimo, że książka jest obszerna to ani przez moment nie byłam znużona fabułą. Kartki dosłownie przewracałam zaintrygowana co będzie dalej. • Historia, którą opisała Nele Neuhaus wywarła u mnie mnóstwo emocji po przerażenie, uczucie obrzydzenia, ale też smutek i bezsilność na myśl przez co dzieci muszą przechodzić. Co prawda domyśliłam się kto należy do szajki "złych wilków", ale wiele razy autorka też mnie zaskoczyła. • Pozycja także pokazuje jak łatwo kogoś zniszczyć, w jednej chwili można stracić wszystko: dobrą pracę, rodzinę,szacunek i stać się obiektem drwin. "Człowiek człowiekowi wilkiem" myślę, że to przysłowie idealnie wpasuje się fabułę powieści. Myślę, że każdy powinien przeczytać tę książkę, jednak nie radziłabym zaczynać od niej, jeśli ktoś planuje zacząć serie o Pii Kirchhoff i Oliverze von Bodensteinie. Są w niej nawiązania do poprzednich części i trzeba przeczytać poprzednie tomy, bo można się pogubić. • W książce autorka zostawiła otwarte zakończenie do pewnej sprawy, więc może niebawem doczekamy się części będącej kontynuacją "Złego wilka". "Zły wilk" opisuje wstrząsającą historię o tym jak psychopaci działają w przebraniu, jednak wnosi nadzieję. Humoru w tej ponurej opowieści dodała 6-letnia Lilly, wnuczka Christopha, narzeczonego Pii Kirchhoff. Przeżycia bohaterów zapadają w pamięci. Polecam.
  • Polecam fanom kryminałów z wątkami obyczajowymi. • Prawdę mówiąc nie mogę zrozumieć, czemu spośród autorek niemieckojęzycznych większym powodzeniem cieszy się Charlotte Link, kryminały Nele Neuhaus są ciekawsze, mają bardziej złożonych bohaterów a co więcej dotyczą ważnych aspektów współczesnego życia. • Zły wilk jest tego najlepszym przykładem. Polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo