• Lekka, przyjemna, czytałam jednym tchem. Napisana świetnym językiem. Polecam
  • Nieco powyżej średniej dla polskich romansideł (większość w mojej opinii to historie niedające się czytać).
  • Bardzo fajna książka,tylko trzeba zacząć od pierwszej części. Uwielbiam ta pisarke pisze zawsze z chumorem
  • Czy Miłość można znaleźć wszędzie, nawet... w szpitalu psychiatrycznym! • Choć rzadko sięgam po komedie romantyczne, tym razem jednak postanowiłam zrobić wyjątek:) • "Ja chyba zawaruję!"to lekka powieść obyczajowa ze sporą dawką humoru.Czytając tę książkę będziecie się nieustannie uśmiechać, bo w przeważającej części to właśnie humor ma tutaj • decydującą rolę. Niewątpliwą zaletą niniejszej publikacji są również nietuzinkowi oraz różnorodni bohaterowie, a także zabawne sytuacje głównej bohaterki Niny. • "Miłość może spotkać człowieka wszędzie, nawet tam, gdzie nikt by się tego nie spodziewał. Każdy • prędzej czy później odnajdzie swoje szczęście."str 382 . • . ”Ja chyba zawaruję!" to romantyczna i zarazem pełna zwrotów akcji opowieść o codzienności, która daje nam nadzieję na wszystko , co najlepsze. • Czyta się ją szybko i przyjemnie :) • [Link]
  • Urocza, ciepła książka. Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo