• Kryminał ten rozpoczyna się dość niewinnie. Maksymilian Rajczakowski wybiera się w Karkonosze na krótki urlop. Jest zmęczony pracą w gabinecie stom­atol­ogic­znym­. Ma zamiar spędzić kilka nocy w schronisku, który zakupił jego wuj Artur. Niedawna i nagła jego śmierć sprawiła, że od tego momentu schronisko pozostało zupełnie puste. Maks nie może uwierzyć w to, co się wydarzyło. Na dodatek rzeczy, które znajduje na miejscu Nad Śnieżnymi Kotłami wzbudzają w nim bardzo wiele wątpliwości, co do wypadku Artura. Chcąc, nie chcąc zaczyna drążyć temat jego zainteresować i z czasem dochodzi do bardzo wielu intrygujących wniosków. Jednak w górach jest wiele osób, którym przeszkadza pobyt Maksymiliana w kotlinie. Niejaki Duch Gór próbuje go nawet nastraszyć, ale czy skutecznie? Jaki jest finał tej historii, radzę przeczytać. Okazuje się, że losy głównego bohatera bardzo mocno związane są z czasami wojennymi. Mamy tu do czynienia z retrospekcją, która przybliża nam pewne wcześniejsze sytuacje związane z dziejami schronisk w Karkonoszach i ich właścicielami. Akcja w powieści jest naprawdę bardzo wartka. Mimo mnogości bohaterów, raczej nie da się pogubić w fabule. I choć samo zakończenie raczej nie jest wielkim zaskoczeniem, to lektura ta jest bardzo dobrą rozrywką. Polecam zatem dla zabicia wolnego czasu.
  • Książka rewelacyjna. Czyta się jednym tchem. Polecam
  • Polecam książkę wątki z teraźniejszości przeplatają się z tymi sprzed lat, fajnie się ja czyta. Zachęca do podróży w góry.
  • Książka napisana z pasją, wiedzą i miłością młodego człowieka do Karkonoszy i ich bogatej historii! • Warto przeczytać!
  • Wciągająca, napisana ładnym językiem • Polecam
  • Bardzo fajna książka o górach.Z przyjemnością przeczytam dalsze części.
  • Niezła książka.Autor pisze fajnym językiem.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo