• Nikomu nie trzeba przypominać, że bieżący rok jest inny niż dotychczas. Wiele osób boi się wychodzić z domu, dzieci i studenci uczą się zdalnie, rodzice pracują w domu. Świat się zmienił. Nie jest łatwo wytłumaczyć dziecku, dlaczego nie może bawić się z kolegami, jechać na wakacyjny obóz czy iść do kina. A jak takiemu dziecku powiedzieć, że ktoś bliski jest chory? Warto sięgnąć do książki Izabelli Klebańskiej Magiczne skrzypce. • Jest to opowieść o dzie­sięc­iole­tnim­ Jacku Karskim, jego bracie szesnastoletnim Franku oraz mamie Martynie. Jacek nie ma łatwego dzieciństwa, jest wycofany, samotny, nie ma zbyt wielu przyjaciół. Przeżywa rozstanie rodziców, wypadek dziadków, śmierć babci i niep­ełno­spra­wnoś­ć dziadka. Główny bohater po raz kolejny musi wykazać się wyjątkową dojrzałością, w momencie gdy jego ukochana mama jest ciężko chora. W domu nie słychać dźwięku skrzypiec, mama nie ćwiczy przed kolejnym występem. Obecność ducha babci Eleonory pomaga Jackowi przetrwać trudne chwile. Jacek odkryje rodzinne tajemnice, historię skrzypiec Paganiniego, pomoże dziadkowi wrócić do zdrowia, a przede wszystkim pozna przyjaciółkę, która okaże się pasjonatką muzyki operowej w wykonaniu babci bohatera. • Autorka książki Izabella Klebańska jest absolwentką Akademii Muzycznej w Łodzi, uczyła się grać na skrzypcach, stąd w powieści mama Martyna została skrzypaczką. W książce nie brakuje odwołań do muzyki skrzypcowej oraz operowej. Czytelnik poznaje znanych kompozytorów, nazwy instrumentów, tytuły oper. Książka wywołuje emocje, raz śmieszy, innym razem wzrusza. To opowieść o miłości, przyjaźni, sile, ale również tęsknocie i trudnościach. Niezwykle mądra i wzruszająca. • Paulina Knapik-Lizak • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo