• Naukowy dyskurs na temat kształtu i formy seksualności człowieka na różnych etapach życia, przedstawiony w perspektywie społecznej, psychologicznej, medycznej i edukacyjnej. Systematyzuje wiedzę z zakresu historii, metod pracy i kierunków rozwoju terapii seksualnej, omawia seksualność w kontekście współczesnej rzeczywistości społeczno-kulturowej. Przedstawia edukację seksualną, promocję i ochronę zdrowia seksualnego małego dziecka oraz osób z niep­ełno­spra­wnoś­cią intelektualną, a także analizę podręczników do „wychowania do życia w rodzinie”. Porusza kwestie życia seksualnego z perspektywy rozwojowej, problem masturbacji dziecięcej, fantazji seksualnych, funkcjonowania kobiety dojrzałej. Ostatnia część to analiza badań na temat aktywności seksualnej, trwałości i jakości związków hetero i homoseksualnych, funkcjonowania seksualnego dorosłych dzieci alkoholików (DDA) oraz analiza prawna przestępstw na tle seksualnym. Autorzy tekstów są specjalistami różnych dyscyplin naukowych : medycyny, socjologii, prawa, pedagogiki, psychologii, socjologii, jednak łączą ich naukowe i kliniczne zainteresowania człowiekiem i jego funkcjonowaniem w szeroko rozumianej sferze życia seksualnego. • Marzanna Sroka - Publiczna Biblioteka Publiczna w Poznaniu
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo