• To druga cześć z cyklu "Kwiat paproci". • Podobnie jak w pierwszej części ("Szeptucha"), mnóstwo tu rusałek, strzyg, jest i wąpierz i inne legendarne i mityczne stworzenia związane z wierzeniami słowiańskimi. W tym tomie jest znacznie więcej "retrospekcji" z życia Mieszka, dzięki czemu poznajemy lepiej bohatera oraz czytelnik poznaje motywy, źródła pewnych zachowań i działań. • Główny motyw "kręci" się koło tytułowej nocy i odnalezieniu przez Gosię kwiatu paproci, a także dylematu, kto ma otrzymać ten legendarny, o cudownej mocy i sile kwiat. • Książka, podobnie jak pierwsza cześć cyklu, bardzo wciąga, dobrze się ją czyta. Napisana z humorem i szczególnie polecam serię osobom lubiącym elementy fantastyczne, mity słowiańskie.
  • Fantastyczna kontynuacja pierwszej części. Mityczni bogowie, ich słudzy, wciągająca fabuła.
  • Druga część słowiańskiej opowieści, w której bogowie i ich słudzy zagięli parol na uczennicę szeptuchy z Bielin. A Gosia zaczyna się przyzwyczajać do obcowania z bogami, upirami, rusałkami i zdecydowanie mniej jej się kręci w głowie od nadmiaru emocji :)
  • Katarzyna Berenika Miszczuk - cykl KWIAT PAPROCI • cz. SZEPTUCHA • cz. II NOC KUPAŁY • Cykl ten to zabawna opowieść o absolwentce Akademii Medycznej, która zmuszona została do odbycia praktyki u świętokrzyskiej szeptuchy i jej miłości do ucznia żercy. • Czytając, bawimy się świetnie perypetiami Gosławy Brzóski lekarki, ale i pragmatycznej hipochondryczki, żyjącej niby to współcześnie w dobie motoryzacji, komputerów i portali społecznościowych , ale Polska ciągle jeszcze to kraj pełen mitologii słowiańskiej na czele z przystojnym, 1000 - letnim Mieszkiem, na którego historii życia bardziej skupia się cz. II. • Podobnie jak w cz. I znów pełno przykrych doświadczeń i zdarzeń czyhających na bohaterkę : walki bogów o kwiat paproci, okrutne rytuały przedchrześcijańskich czasów, zwyczajów i obrządków słowiańskich. • Komu odda Gosia kwiat paproci, acz chętnych jest wiele?! Wiemy już w cz. II. Ale, jakie będą tego skutki - niestety musimy poczekać do zapowiadanej cz. III - "Żerca". Pewnie znajdziemy odpowiedź - czy Mieszko stanie się śmiertelnym, czy Gosia wg przepowiedni zostanie strzygą?. • Choć cz. II to natłok informacji o niezliczonej gromadzie najprzeróżniejszych "osobników", to polecam dotychczasowe wydane części tej bajkowej opowieści o tarapatach bohaterki. Fajnie się czyta.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo