• Książka Żubry lubią jeżyny Arkadiusza Szarańca to niezwykły • miniprzewodnik opisujący życie wybranych polskich zwierząt dziko żyjących. Czy wiedzą Państwo, że wilk jest daltonistą? Bielik nie jest orłem, tylko orłanem? Dlaczego żubry uwielbiają jeżyny? Czy wszystkie bociany zimują w Afryce? Jakiego ptaka nazywają hajstrą? Jaką część ciała wilka potocznie nazywa się latarnią, a jaką kęsami? Jeśli nie, a chcieliby się Państwo dowiedzieć, to gorąco zachęcam do sięgnięcia po tę ciekawą lekturę. • W krótkiej, ale bardzo treściwej formie autor opowiada o bieliku, bocianie białym, bocianie czarnym, rysiu, niedźwiedziu, wilku oraz żubrze. Czytając tę książkę ma się wrażenie, że przebywa się w samym sercu Parku Kampinoskiego, w szuwarach na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego lub w bieszczadzkich parowach i jarach. Znakomicie się czyta, bo lektura zawiera nie tylko pasjonujące opisy, ale również ciekawe anegdoty o mieszkańcach zarośli, borów, łąk i lasów. Zagłębiając się w te opowieści można odczuć, że autor jest wielkim pasjonatem i tropicielem dzikiej przyrody, a dodatkowo świetnie potrafi o tym pisać. • Serdecznie polecam nie tylko miłośnikom dzikich zwierząt. • Małgorzata Koźma • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo