• Chciałabym się podzielić z Państwem refleksjami po przeczytaniu książki „Cudze jabłka”, autorki a zarazem scenarzystki znanych nam seriali, Agnieszki Krakowiak-Kondrackiej. Jest to wzruszająca, wciągająca a zarazem zabawna lektura. Treścią jest tzw. samo życie, które jest niep­rzew­idyw­alne­. Czasem potrafi brutalnie nas zaskoczyć, tak jak bohaterkę Ewę i jej rodzinę. • Wiedli oni zamożne życie tj. dwa samochody, duże mieszkanie, basen, ogrodnik, gosposia, prywatna szkoła dla jedynej córki, spełnianie zachcianek, drogie zakupy, częste podróże turystyczne za granicę. Ewie nic nie brakowało: była panią domu na warszawskim Powiślu w apartamencie z widokiem na Wisłę, była szczęśliwą żoną pomysłowego i przystojnego przedsiębiorcy Marka i matką dorastającej i mądrej uczennicy Poli, odnoszącej sukcesy sportowe. Pozwalali sobie na wiele przyjemności, aktywnie korzystali z życia. • Niestety los potrafi być okrutny wtedy, kiedy najmniej się tego spodziewamy i diametralnie zmienił życie bohaterów, gdyż interesy Marka legły w gruzach. Drogie mieszkanie przejął komornik, brak środków do życia zmusił ich do przeprowadzki. Życie w rozwalającym się domku letniskowym po rodzicach (w skrajnych warunkach) nie było optymistyczne. Cała Rodzina musiała prze­wart­ości­ować­ swoje życie, które niewiele miało wspólnego z dawnym przepychem. Ewa, niedoszła Pani psycholog, podejmuje pracę jako sprzątaczka, aby pomóc swojej rodzinie. Marek z zaczynającą się depresją, wydaje się być bezradny, natomiast córka Pola jest wyraźnie zdezorientowana ale dobrze radzi sobie z zaistniałą sytuacją. • Autorka w tej książce pokazała silne kobiety, które stawiają czoła piętrzącym się problemom, a także trudne relacje małżonków którzy próbują odnaleźć siebie na nowo. • Jako czytelniczka tej książki muszę przyznać autorce duży plus za sposób pisania, a także realistyczne przedstawienie rzeczywistości - bez zbędnych ozdobników i ubarwień. Całość napisana w sposób prosty, niebanalny, tak jak zasłyszana historia z życia znajomych lub sąsiadów. Dialogi są tu nie do podrobienia, widać w nich kunszt pisarski autorki-scenarzystki znanych seriali telewizyjnych. • Jest to opowieść o miłości, akceptacji, zrozumieniu, wzajemnym szacunku oraz wspieraniu się nawzajem członków rodziny w trudnych chwilach. Bez wątpienia to literatura kobieca, ale także dla mężczyzn nie bojących się silnych, przebojowych kobiet. • Poleca Katarzyna Woźniczka-Baran, MBP w Skawinie
    +8 trafna
  • Bardzo fajna, życiowa opowieść o współczesnej rodzinie, również pouczająca, że w życiu nic nie ma na całe życie. Bardzo szybko i przyjemnie się czyta.
    +2 trafna
  • Fabułą ksiażki jest samo życie!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo