• Fajnie się czyta. To taka przyjemna komedia z miłosnym wątkiem w tle. Jest trochę o trudnych relacjach w rodzinie i wielkiej przyjaźni. Polecam
  • Miło się czyta.
  • Izabella Frączyk - WSZYSTKO NIE TAK! • Najnowsza , bo ukazała się na rynku wydawniczym w tym miesiącu , powieść autorki to trochę zwariowana komedia pomyłek, lekka i przyjemna, z dużą dawką humoru, odrobiną erotyki i dozą infantylizmu, a to za sprawą czasem nierealnych zdarzeń. • A fabuła tyczy przyjaciółek Ewy i Moniki, którym los czasami dziwnie się plecie, choć kobiety są wykształcone i ustawione zawodowo, a przede wszystkim finansowo niezależne. • Ewa to wzięta architekt, natomiast Monika to bizneswomen, właściciela sporego przedsiębiorstwa piekarniczego, rozwodząca się z mężem /zdrada małżonka/. • Obie kobiety pragną szczęśliwej miłości, a Ewa dodatkowo stabilizacji, a przecież wciąż trafia na drani. • Kiedy w ich życiu pojawiają się Maciek i Tomek, wydaje się to pełnią szczęścia. • Ale czy na pewno? Czy mężczyźni są szczerzy wobec swych dziewczyn? Czy przyjaciółki będą się cieszyć tym, co zafundował im los? • POLECAM tę powieść z syndromem sztokholmskim w tle, którą czyta się naprawdę szybko, w kilka godzin.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo