• Powieść nigeryjskiego pisarza Chinua Achebe „Wszystko rozpada się” uważana jest za pierwszą powieść afrykańską, a autor za ojca powieści afrykańskiej. Książka powstała w połowie XX wieku, a jej akcja toczy się 100 lat wcześniej, w czasie kolonizacji Afryki przez Brytyjczyków. Miejsce akcji to jedno z nigeryjskich plemion. Na przykładzie wioski został pokazany proces zmian zachodzących w tamtejszym świecie, a także w mentalności ludzkiej. Kolonizacja przyniosła za sobą postęp cywilizacyjny i techniczny, ale przyczyniła się do upadku kultury, tradycji, religii tubylców. To proces nieunikniony, a jeśli ktoś się temu sprzeciwi, skazany jest na porażkę. • Autor, rdzenny Afrykanin, dzięki cywilizacji mógł zdobyć wykształcenie, a także uświadomić sobie, potrzebę powrotu do korzeni, przywrócić, choćby na kartach książki, kulturę, tradycje, religie, już zapomniane. • Książka poznawcza, może nie jest dziełem literackim, ale jest ciekawa, wzbudza emocję, a na spotkaniu przyczyniła się do burzliwej dyskusji na temat prawa ingerowania nas, Europejczyków w życie innych narodów. Warto przeczytać.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo