• Tytuł: Gorący ziemniak mini • Producent: Alexander • Wiek: 8+ • Liczba graczy: 2-4 • Jak radzisz sobie z myśleniem pod presją czasu? Czy dasz sobie radę z odpowiadaniem na trudne pytania, gdy zegar tyka? Musisz zmierzyć się z Gorącym ziemniakiem i przekonać się sam! • Gra polega na odpowiadaniu na pytania w określonym czasie. Brzmi banalnie, ale wcale nie jest tak prosto. W wersji mini tej popularnej gry gracze muszą podawać sobie piłeczkę (nie zabawkę przypominającą prawdziwego ziemniaka) i odpowiadać na to samo pytanie do momentu, w którym bączek odmierzający czas przestanie się kręcić. Osoba, która w momencie, gdy bączek stanie, będzie miała w ręku ziemniaka, musi przesunąć swój pionek na planszy o jedno pole. Ten, kto dobrze pierwszy na koniec planszy przegrywa, a gra się kończy. • Gorący ziemniak mini to ciekawa gra, która wymaga skupienia. Odpowiedzi na pytania nie mogą być nielogiczne, bo mogą zostać zakwestionowane przez pozostałych graczy. Zabawa ma kilka różnych wariantów – na przykład kończyć się może w momencie, gdy jeden gracz dotrze na koniec planszy lub wtedy, gdy na planszy zostanie tylko jeden pionek, który nie dotarł do mety. Dzięki temu, że zasady można nieco modyfikować – na przykład podając ziemniaka do losowych osób, a nie zgodnie z ruchem wskazówek zegara – nie nudzi się zbyt szybko. • Gorący ziemniak mini to gra, która wymaga od graczy skupienia i logicznego myślenia. Uczy działania pod presją czasu i rozwija wyobraźnię. Jest też lekcją rywalizacji. Rzucanie do siebie bądź podawanie tytułowego ziemniaka rozwija też zręczność. Gra uczy także współzawodnictwa i oswaja z porażkami, które są w tej rozgrywce nieuniknione. • Gorący ziemniak w wersji mini to gra w sam raz do zabrania w podróż. Jest nieduża, opakowanie ma rozmiar książki. W środku znajdziemy małą planszę, 55 kart z pytaniami, 4 pionki, niewielkiego rozmiaru bączka oraz kulkę. Gra jest łatwa do spakowania i zabrania w plener czy do znajomych. • Gorący ziemniak to świetna zabawa dla całej rodziny lub paczki przyjaciół. Można się przy niej rozerwać, zrelaksować, a rozgrywka nigdy się nie nudzi. Gwarantuje wiele emocji i pozwala lepiej poznać innych grających, ponieważ muszą oni udzielić odpowiedzi na same pytania. Rozgrywka nie zajmuje zbyt wiele czasu, można więc po tę grę sięgnąć wieczorem, by przed snem móc się jeszcze trochę pośmiać. Polecam – szczególnie, że ma ona różne wersje i każdy na pewno znajdzie coś dla siebie z tej serii.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo