Jedyna jak dotąd tak wysokiej jakości biografia na rynku przedwojennych artystów teatru i kina. Nie spotkałam się jak dotąd z tak drobiazgowym i wyczerpującym opracowaniem repertuaru Eugeniusza Bodo (czy kogokolwiek innego w ogóle), na które składają się setki recenzji speklakli i filmów z kilkudziesięciu czasopism prasy zarówno przedwojennej, jak i powojennej, co musiało być piekielne czasochłonnym wysiłkiem dla autora, ale zaowocowało bezcennym zestawieniem artystycznego dorobku tego arcyciekawego człowieka. Czytając odniosłam wrażenie, że może w biografii znajduje się zbyt mało Bodo-człowieka, a zbyt dużo Bodo-artysty, ale na końcu lektury zaczęłam doceniać ten zabieg autora książki. Eugeniusz Bodo to postać tak większa niż samo życie, a jego prywatne życie jest osnute takimi legendami, plotkami i niedomówieniami, że mimo początkowego niedosytu cieszy mnie, iż autor trzymał się faktów, a nie podzielał często wybujałych fantazji dziennikarskich, nie znajdujących potwierdzenia w rzeczywistości. Nawet śmierć Bodo, tak absolutnie nie filmowa i tak tragiczna, brzmiąca jak kiepski scenariusz marnej sztuki, a jednak prawdziwa w swojej beznadziei i fatalizmie, została tutaj rzetelnie przedstawiona z poszanowaniem materiałów źródłowych. Podoba mi się ponadto, jak mimo pozornego wyczerpania tematu, autor na tym nie poprzestał, zadając w przestrzeń jeszcze kilka pytań na temat życia i śmierci Eugeniusza Bodo, jak dotąd niewyjaśnionych przez nikogo. Być może kiedyś doczekamy się odpowiedzi.