• Bardzo przyjemna popu­larn­onau­kowa­ książka o Niderlandach. Zbiór 21 szkiców („opowieści”), napisanych lekkim, wartkim językiem. Wychodząc od obiektów: obrazów, czy ceramiki, poznajemy fragmenty historii Niderlandów oraz samego autora – sprzęża on swoją biografię z konkretnymi miejscami, przede wszystkim z Amsterdamem. Piotr Oczko zabiera nas w podróż do portów Złotego Wieku i kolonii, do kameralnych wnętrz i warsztatów. Poznajemy historie kobiet i dzieci, zbiorowości i wybitnych jednostek, a także – zwyczajnych (na pozór) ludzi, jak córka burmistrza. Od kuchni i kafelków, przez tytoń i prostytucję, aż do pogromów Żydów i do małżeństw jednopłciowych – oto Niderlandy, do których zaprasza nasz autor!
  • Wciągająca w Holandię, aż chce się jechać i oglądać opisane miejsca.
  • Pocztówka z Mokum. 21 opowieści o Holandii, książka autorstwa Piotra Oczki uhonorowana została Nagrodą Krakowska Książka Miesiąca listopada. A Mokum to – w języku jidysz „bezpieczna przystań” – Amsterdam. Fascynacja autora Holandią, która stała się właściwie • jego drugą ojczyzną, choć Polski i Krakowa przecież nie opuścił, w miarę czytania książki staje się zaraźliwa. W swej opowieści o kraju pod skrzydłami wiatraków niemal w każdej linijce, pisząc o historii, • kulturze i sztuce czy gospodarce holenderskiej, wprowadza nas na holenderską ścieżkę, która wcześniej czy później zaprowadzi nas do Mokum. Książka, adresowana do czytelników ambitnych, jest nie tylko peanem na cześć Kraju Nizin, ale też swoistym rozrachunkiem autora • z Polską, która wciąż nadrabia cywilizacyjne braki. Choćby na przykładzie czytelnictwa: gdy w 2020 r., jak pisze autor, jedną książkę czy to papierową czy elektroniczną przeczytało w Polsce 42%, to w Holandii 93%! Ale to się ciągnie od wieków. Pod koniec XVIII wieku w Holandii pisało i czytało ok. 68% kobiet i 84% mężczyzn, gdy • w Rzeczpospolitej zaledwie ok. 10% społeczeństwa było piśmienne. Wędrujmy zatem z Piotrem Oczką po Holandii, mimo wszystko nie popadając w kompleksy. • Janusz M. Paluch
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo