• Nie rozumiem skad aż takie zachwyty nad tą książką. • Zgrabnie napisana, ciekawa historia i bohaterowie. • Ale arcydzieło? Albo wybitna? Bez przesady.
  • Nie jest to literatura z górnej półki ani najlepsza powieść Puzo ale klasyk i znakomicie opisuje pewne zjawisko kulturowo-społeczne. Dziś dla postronnego obserwatora życia politycznego mafia kojarzy się raczej z układem polityczno-urzędniczym na różnych poziomach ale to wcale nie oznacza, że Cosa Nostra i jej inne formy nie istnieją. Obawiam się, że wręcz przeciwnie. Polecam powieść jako studium zachowań determinowanych środowiskiem i genami. Nota 4.
  • Mistrzostwo!!!
  • O „Ojcu chrzestnym” słyszał chyba każdy – czy to za sprawą samej książki, czy też jej ekranizacji. Jest to opowieść o Sycylijczyku Vito Andolinim, któremu, dzięki swojemu zmysłowi przetrwania, sprytowi i rozwadze, udało się stać donem Corleone. Człowiekiem, który jest bezwzględny, wzbudza strach i sprawuje swoje mafijne rządy żelazną ręką. Pomimo tego, jest też bardzo honorowy i niezwykle wierny rodzinie oraz swoim przekonaniom. Aż chce się westchnąć i powiedzieć: dziś takich przestępców już nie ma. • Przez swoją nieugiętość w pewnych sprawach wdaje się w poważny konflikt z innymi mafijnymi rodzinami. Teraz okaże się, na kogo może liczyć gdy nadchodzi najgorsze. • Powieść Mario Puzo to jednak nie tylko historia gangsterskich porachunków, ale także rodzinna saga oraz opowieść o miłości, sławie, nienawiści, zemście, poświęceniu, samotności i próbach odnalezienia własnego „ja”. Polecam - każdy znajdzie w tej książce coś dla siebie. AO
  • Podchodziłam do tej książki od dłuższego czasu, ale w końcu przełamałam się myśląc, że to klasyk, no a klasyki trzeba znać. I... nie żałuję! Ta książka to absolutny fenomen. Wciąga bez reszty. Czytając czułam się jakbym członkiem wielkiej rodziny Corleone, jakbym żyła w powojennych Stanach Zjednoczonych, jakbym brała udział w tych przekrętach oraz różnego rodzaju akcjach i kalkulacjach. Śmierć bohaterów przeżywałam bardziej niż zazwyczaj, a • spoiler aż do kilku wykrzykników ;) śmierć wielkiego dona Corleone wstrząsnęła mną do tego stopnia, że ryczałam parę godzin w poduszkę. !!! • Polecam każdemu nawet, jeśli myślisz, że to nie twój typ lektury to sięgnij, bo możesz się baaardzo pozytywnie zadziwić.
  • Ojciec Chrzestny to jedna z największych powieści XX wieku, sprzedana w ponad 20 milionach egzemplarzy, wsławiona obsypanym Oscarami filmem Francisca Forda Coppoli z genialną rolą tytułową Marlona Brando. • Opowieść o honorze i nienawiści, szacunku i pogardzie, miłości i śmierci. Motto książki stanowi cytat z Balzaca - "Za każdą wielką fortuną kryje się zbrodnia". • Don Vito Corleone jest Ojce Chrzestnym jednej z sześciu nowojorskich rodzin mafijnych. Tyran i szantażysta (słynne powiedzenie "mam dla ciebie propozycję nie do odrzucenia"), a zarazem człowiek honoru, sprawuje rządy żelazna ręką. • Jego decyzje maja charakter ostateczny. Wśród swoich wrogów wzbudza respekt i strach, wśród przyjaciół zasłużony, choć nie całkiem bezinteresowny szacunek. Kiedy odmawia uczestnictwa w nowym, intratnym interesie, handlu narkotykami, wchodzi w ostry, krwawy konflikt z Cosą Nostrą. Honor rodziny może uratować tylko najmłodszy, ukochany syn Vita Michael, bohater wojenny. • Czy okaże się godnym następcą Ojca Chrzestnego? (nota wydawcy)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo