• Tomasz Sakiewicz jest dziennikarzem, współpracuje z „Gazetą Polską”. Dla swoich córek tworzył opowiadania, które ukazały się w wydanej przez Wydawnictwo M książce. „Bajki dla Marysi i Alicji” możemy czytać od 2013 roku. • W zbiorze znajdziemy kilka opowiadań. Zazwyczaj są one dość krótkie. Wiele z nich wprowadza dzieci w świat fantastyki, baśniowości i przedziwnych stworzeń. Mogą one poznać elfy, wróżki, gadające pluszaki czy krasnoludki. Często przez te dziwne istoty przekazywane są wartości, które warto w życiu pielęgnować – przyjaźń, sprawiedliwość, życzliwość. Dzieci mogą wynieść z bajek przesłania, które są mądre i cenne. Niektóre z bajek jednak są nieco inne – czasem służą jedynie rozrywce i ich sens jest głęboko ukryty. • Bajki te nie są umoralniającymi opowiadaniami, które zanudzą dzieci. Są mądre, ale też zabawne, wzruszające, pouczające i interesujące. Prosty język, przystępne podanie i niedługie historie sprawiają, że podczas czytania można się naprawdę dobrze bawić i uczyć. • Autor postarał się, by stworzyć coś oryginalnego. Głównymi bohaterami są zarówno dorośli jak i dzieci, ale też fantastyczne postacie. Opowiadania są bardzo klimatyczne. Już od pierwszych słów przenoszą czytelnika w magiczny świat baśni, które czyta się szybko. Czasem są śmieszne, czasem mają jednak nutkę goryczy. Wszystko jest idealnie wyważone i sprawia, że każda przygoda jest wyjątkowa. • Trzeba koniecznie napisać coś o wydaniu tej książki. Do opowiadań dołączono obrazki. Są kolorowe, pasują do tematów i przyciągają wzrok. Nie odcinają się od tekstów – czasem są w nie wpisane, niekiedy litery pojawiają się na ilustracjach. • Opowiadania posiadają dużą czcionkę, która ułatwia czytanie dzieciom. Krótkie teksty pozwalają przeżywać jedną przygodę podczas jednego wieczoru. Jedno z opowiadań było zdecydowanie dłuższe, ale podzielono je na rozdziały, co było świetnym pomysłem. • Zauważyłam mały błąd w tekstach – zdarzało się, że niektóre z wypowiedzi nie były wyróżnione w tekście. Brakowało myślnika, który porządkowałby dialogi. Momentami sprawiało to, że gubiłam się w treści. Innych wpadek nie zanotowałam. • Ogólnie bajki bardzo mi się podobały, choć były zupełnie inne niż te znane mi z dzieciństwa. Autor wykazał się ogromną wyobraźnią, którą potrafił uformować tak, by opowiadania były ciekawe i pouczające. Historie są różnorodne i na pewno nie pozwolą się nudzić podczas czytania. To doskonała lektura przed snem do poczytania zarówno samemu jak i przez rodzica. • Polecam tym, którzy szukają czegoś interesującego dla swoich pociech. Ta książka to świetny pomysł na prezent, który bawi i uczy. Opowiadania są pełne przygód, przyjaźni, baśniowych stworzeń – na pewno zainteresują maluchy, a starszym też nie pozwolą się nudzić. To książka do poczytania i do pooglądania. Czego chcieć więcej?
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo