• "Kamienica przy Kruczej" to powieść, gdzie teraźniejszość splata się z przeszłością . Powieść o zwykłych ludziach ze zwykłej warszawskiej kamienicy, których losy są ze sobą w dziwny sposób powiązane i to nie tylko podczas wojny, ale i później przez wiele lat po jej zakończeniu. • To przede wszystkim powieść o matce i córce. • O matce, która musi opuścić podczas wojny swoje własne, ukochane dziecko dla jego dobra. • O córce, która dopiero jako 10-letnia dziewczynka dowiaduje się, że ma inną matkę, od tej którą zna i kocha. • To powieść o tragicznych losach matki podczas wojny, i zwyczajnym, chociaż bardzo skomplikowanym życiu córki już w powojennej Polsce. • Świetnie napisana powieść w takim spokojnym, gawędziarskim stylu, która opisuje najważniejsze wydarzenia kilku lokatorów kamienicy przy Kruczej. I mimo że obejmuje kilkadziesiąt lat, czyta się z wielkim zainteresowaniem, a ci ludzie stają się nam nagle bardzo bliscy. • Piękna i wzruszająca, najbardziej okres dotyczący wojny , który wyciska z oczu nieproszone łzy.
    +2 trafna
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo