• Książkę „Bracia Lwie Serce” napisała Astrid Lindgren. To opowieść o dwóch braciach — Jonatanie i Karolu, którzy po śmierci trafiają do fantastycznej krainy Nangijali, gdzie przeżywają wiele przygód. Nangijala to miejsce pełne nieb­ezpi­ecze­ństw­, ale też przyjaźni i walki o wolność. • Bohaterami są Jonatan, starszy brat, który jest odważny i gotów chronić swojego młodszego brata w każdej sytuacji, oraz Karol (Sucharek), który na początku boi się wielu rzeczy, ale z czasem staje się odważniejszy. Razem walczą z tyranem Tengilem i smokiem Katlą, żeby pomóc mieszkańcom Doliny Dzikich Róż. • Podobał mi się Nemeczek przez to, jaki jest odważny i to, ile poświęcił placu. Przygody braci były pełne napięcia i akcji. Było tam dużo momentów, kiedy musieli podejmować trudne decyzje i stawiać czoła nieb­ezpi­ecze­ństw­u, co sprawiało, że historia była ciekawa i emocjonująca. • Podobały mi się przygody braci i to, jak odważnie stawiali czoła nieb­ezpi­ecze­ństw­om. Ciekawie było obserwować, jak Karol powoli stawał się odważny i jak Jonatan zawsze go wspierał. • Książka jest prawie najlepsza ze wszystkich lektur szkolnych. Było tam wiele dramatycznych sytuacji i momentów, które były ciekawe. • Uważam, że „Bracia Lwie Serce” to bardzo ciekawa książka. Jest pełna przygód i emocji, łatwo ją czyta się.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo