• „Jeden dzień z życia Abeda Salamy” to reportaż, który jest i jeszcze przez długie lata będzie bardzo aktualny w swym wyrazie. A historia w nim opowiedziana rozpoczyna się od pewnego nieszczęśliwego wypadku autokaru, wiozącego dzieci na szkolną wycieczkę. To ona stanowi tutaj podwalinę, dzięki której Nathan Trall w tak rzeczowy, a zarazem bardzo przejmujący sposób przedstawia nam życie w państwie izraelskim z jego wszelkimi podziałami. Główny bohater Abed Salama opowiada nam historię całego swego życia, aż do momentu owego wypadku, w którym uczestniczył jego syn Milad, ukazując przy tym różnice kulturowe, społeczne oraz religijne między Izraelczykami, a Palestyńczykami. Są to bardzo poruszające wyznania, obrazy z przeszłości, na które niebagatelny wpływ miały i mają po dziś dzień decyzje polityków tego kraju. Wiele rzeczy tutaj bulwersuje, zaskakuje i wydaje się być wprost niepojętymi. Mur, który fizycznie dzieli to niewielkie państwo zdaje się być barierą nie do przebicia. Polecam wszystkim ten fascynujący reportaż, który w mojej ocenie absolutnie jest warty otrzymanej Nagrody Pulitzera. Fenomenalna rzecz.
  • Poruszająca, otwierająca "okno na świat".
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo