• Genialna, dawno nie czytałam tak wciągającej książki:) . Tak dobra ,że zakupiłam swój egzemplarz:)
  • Jestem raczej rozczarowana iie licząc osadzenia fabuły nie widzę żadnych podobieństwa do Agathy Christie. Dluga, przesadnie zamącona książka z niep­rzek­onuj­ącym­ zakończeniem
  • Za dużo postaci i za dużo dni. W kryminałach uwielbiam sama dochodzić do rozwiązania zagadki, lecz tutaj w pewnym momencie zmęczyła mnie ilość otwartych wątków i oddałam tą rolę głównemu bohaterowi. Podobał mi się klimat miejsca, niektóre charaktery i podziękowania autora dla żony :)
  • Aż do ostatnich stron byłam przekonana, że ocenię ją na 3 gwiazdki, jednak po tym co zrobił autor, w jaki umiejętny sposób poprowadził tę historię totalnie zmieniło moje zdanie. • Całokształt trochę przypomina twórczość Agathy Christie. • Fabuła jest bardzo dobrze opracowana, nie jest sztampowa, ma w sobie coś bardzo unikalnego. • Co do tła historii, czyli prawdopodobnego okresu, w którym dzieje się akcja, trochę mi to nie podeszło. • Oczywiście nie brakuje też nudnych momentów, co sprawiło, że nie płynęło mi się przez nią idealnie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo