• Dość dobra lektura - oszczędna forma sprzyja krytycznemu myśleniu. Po zapoznaniu się z nią zostałam z głową pełną nowych pytań, na które odpowiedzi w tej pozycji oczywiście nie znalazłam (np. dlaczego poekspozycyjne szczepienie osłabionym wirusem wścieklizny uratowało życie pierwszemu pacjentowi temu szczepieniu poddanemu? Dlaczego dziś to powszechna i gdzieniegdzie wręcz obowiązkowa praktyka? Jakie biologiczne mechanizmy odpowiadać miałyby za to, że organizm, który już wcześniej został potencjalnie zarażony nieosłabionym i śmiercionośnym wirusem, otrzymawszy następnie do krwiobiegu osłabioną wersję tegoż wirusa, lepiej sobie poradzi w zwalczaniu choroby? Zdecydowanie brakuje wśród nies­pecj­alis­tycz­nych danych źródłowych jakichś kluczowych informacji, faktów, dzięki którym okazałoby się to w ogóle logiczne - ale to tylko dygresja). • Lektura wartościowa właśnie dzięki komiksowej formie podania informacji; oszczędność słowa i niepłynna narracja nieco bardziej wyzwala samodzielne myślenie. Lepszej oceny nie mogę dać ze względu na końcową notę biograficzną Luisa Pasteura, w której autor musiał zawrzeć swój przyklask dla współcześnie najp­opul­arni­ejsz­ych, "niepodważalnych" paradygmatów.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo