• Brandy Williams w młodości trenowała tai chi. Potem postanowiła odkryć, w co tak naprawdę wierzy – zgłębiała różne rodzaje magii, filozofii i religii. Jest też autorką książki „Magiczne praktyki i rytuały”, którą w 2013 roku wydało Illuminatio. • W książce autorka opisuje jak posługiwać się energią, by wykorzystać ją w życiu. Poprzez oczyszczenie aury, otwarcie czakr i władanie energią można m.in. nauczyć się telepatii, czy zrozumieć sny. Najważniejsze, by robić to z wiarą i przekonaniem, prowadzić dziennik i podchodzić do wszystkiego z rozwagą, a także nie zniechęcać się. Wszystko jest ważne – kolory, kształty, dźwięki… W książce jest też masa ćwiczeń, które pomogą nam opanować magiczne praktyki. Nie jest to jednak tylko ezoteryczne gadanie – jest tu masa nawiązań w postaci modlitw, sentencji, zadań i ćwiczeń fizycznych. To nie machanie różdżką, a nowoczesne praktyki wizualizacyjne, myśleniowe i ruchowe. • Książka napisana jest w fenomenalny sposób – już na początku dowiadujemy się, że nie będzie w niej przeprowadzony wykład, lecz wszystko, co autorka napisze, będzie poparte ćwiczeniem. Dlatego rozdziały są obszerne, a w każdym znajduje się kilka lub kilkanaście różnego rodzaju zadań do wykonania, by opanować techniki magiczne. Dodatkowym plusem jest słowiczek na końcu książki, skąd dowiedzieć się możemy o znaczeniu słów związanych z magią. Oprócz tego pojawia się bibliografia dla tych, którym mało. • Korekta i redakcja sprawiły się świetnie. Błędów nie widać, graficznie książka jest piękna. Co mnie osobiści zaciekawiło to fakt, że ma ona aż dwa spisy treści. Poza tym autorka pisze tu sama o sobie, w pierwszej osobie, przedstawia nam siebie. Do tej pory w serii dla początkujących autor dostawał osobny rozdział, w którym przedstawiano jego biografię. Tym razem to sama Brandy Williams mówi o swoim życiu. • Każdy rozdział posiada podsumowanie tego, co w nim znaleźliśmy. Autorka mówi w tych częściach w liczbie mnogiej, utrzymując kontakt z czytelnikiem. • Sam tekst jest napisany w sposób prosty, przejrzysty i czytelny. Autorka wie, że jesteśmy nowicjuszami, dlatego obchodzi się z nami w sposób delikatny i taktowny. Nie bombarduje nas wiedzą, lecz pokazuje jedynie to, co najważniejsze. • Najmocniejszą częścią książki są jednak ćwiczenia. Ich różnorodność i ilość sprawia, że czytelnik sam może zdecydować, czego chce się podjąć, a czego nie. • Miło było posiedzieć z książką, która jest tak dobrze napisana. Wiele rzeczy już wiedziałam, niektóre były dla mnie przypomnieniem, inne kompletną nowością. Zaproponowany przez autorkę ćwiczenia były interesujące – niekiedy wymagały odrobiny ruchu, innym razem skupienia na sobie, swoim wnętrzu lub otoczeniu. • Komu mogę polecić książkę? Na pewno tym, którzy interesują się ezoteryką. Również ci, którzy lubią nadprzyrodzone moce powinni ją przeczytać. To magia w nowej postaci – żadne tam wróżenie z kuli, czy latanie na miotle, lecz poznanie siebie i wiara we własne siły i możliwości. Polecam, lektura ciekawa i przyjemna.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo