• Polecam, lekka, miła i przyjemna, tak jak cała seria o siostrach Sucharskich.
  • Podobnie jak poprzednie tomy, świetna, zabawna historia.
  • "Natalie" śnią mi się już po nocach. Rzadko zdarza się, żeby kolejne części były równie dobre. Po raz kolejny klimat, historia i bohaterzy sprawiają, że książkę się pochłania w niesamowitym tempie. • Tym razem Natalie mają dość swoich mężczyzn i bez słowa wyjeżdżają na wakacje. nie informując ich gdzie, kiedy i na jak długo jadą. Nata, pisarka, szuka inspiracji do napisania kolejnej książki - jak nie trudno się domyślić, po raz kolejny scenariusz napisze życie. Trzeba tylko dać się porwać wydarzeniom, a w przypadku sióstr Sucharskich, nie będzie to wcale trudne! • W tej części na prowadzenie wychodzi też mała bestia, ukryta w ciele Anielki, która po ciotkach odziedziczyła wszystko. Młoda zaskakuje, zastrasza i kombinuje na równym poziomie co Natalie. W końcu przykład bierze się z góry! • Dawno żadnej serii nie pochłonęłam w tak błyskawicznym tempie (6 dni = 3 książki), z tak ogromną przyjemnością! :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo