• Czy zdarza Ci się śnić na jawie? • Oczywiście, że musiałam sięgnąć po tę książkę zaraz po przeczytaniu pierwszej części, czyli „Strąceni”. Bardzo chciałam się dowiedzieć, co dalej przydarzy się bohaterom i z jakim problemem będą musieli się zmierzyć w nowej sytuacji. • Theia wróciła z Podziemi odmieniona. Pakt krwi jaki zawarła z matką swojego ukochanego Hadena, Marą, na zawsze odmienił jej dotychczasowe życie. Przyjaciele Thei nie ukrywali radość z powrotu dziewczyny, lecz przeczuwali, że Mara tak łatwo się nie podda i będzie się chciała zemścić. Królowej Podziemi bowiem nie powinno się oszukiwać ani zdradzać. Czekali na jej atak. • Theia próbowała żyć jak dawniej. Chodziła do szkoły, miała przy sobie przyjaciół i swoją miłość. Haden był równie bardzo oddany tej miłości. Theia zaczynała mieć napady głodu… nie był to zwyczajny głód. Potrzebowała esencji z ludzkich dusz. Bardzo broniła się przed tą pokusą i ukrywała przed znajomymi swoje obawy. Nagle w szkole, do której uczęszczali, zaczęła panować dziwna choroba. Uczniowie słabli a Theie zaczęły nękać podejrzenia. Podejrzenia te kierowała na swojego chłopaka, gdyż tylko on i Theia byli zdolni do wysysania dusz. Ojciec Thei równie dziwnie się zachowywał. Wszystko to doprowadzało dziewczynę do szaleństwa i niep­oskr­omio­nego­ głodu. Postanawia zerwać z Hadenem, by w ten sposób chronić jego i przyjaciół. • Wszystko się zmienia gdy ojciec Thei przedstawia córce swoją nową miłość. Dziewczyna jest w szoku i zaczyna wszystko rozumieć, zaczyna składać w całość wszystkie fakty. Na domiar złego wszyscy przenoszą się do Podziemi i odkrywają swoje najskrytsze lęki. Poznajemy tajemnice jakie skrywają i zaskakujący fakt, który każdego wprawi w osłupienie. • Kto okaże się nową sympatią ojca Thei? Czy dziewczyna znów będzie ze swoją największą miłością? Czy ulegnie demonicznej pokusie? Czy mimo tajemnic przyjaźń między bohaterami przetrwa? Jak się skończą losy Thei, Hadena i jej przyjaciół? • „Śniąc Na Jawie” na pewno was nie zanudzi. Zresztą kto by się nudził z półdemonem i dziewczyną zarażoną krwią demona. Takie połączenie na pewno przysporzy każdemu niezłej dawki rozrywki. Ta część Strąconych jest mroczniejsza, bardziej tajemnicza i niep­rzew­idyw­alna­ niż jej poprzedniczka. Nie możemy odgadnąć co knuje Haden na samym początku czy kto podsyła tajemnicze liściki Thei. To wszystko sprawia, że książkę chce się przeczytać jak najszybciej, po prostu się ją chłonie. • Okładka pierwszej części powieści jak i tej bardzo oddaje cały charakter książek. W pierwszej części Theia ma czerwoną suknię, z czarnymi dodatkami (na tle czarnych róż). Druga część przedstawia Theię w białej sukni, z czarnymi dodatkami (na tle czerwonych róż). W pierwszym przypadku, jak i w drugim czytając książkę dowiadujemy się czemu wybrała akurat takie suknie. • „Śniąc Na Jawie” zostawia czytelnika z pewnym niedosytem. Gdy już doszłam do ostatniej kartki, nie chciałam żegnać się z tymi bohaterami. Bardzo ich polubiłam, byli barwni, zabawni, z nutką tajemniczości. Bardzo żałuję, że to koniec losów Thei i jej przyjaciół, jednak obie książki są warte polecenia.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo