• Dość ciekawy thriller, szybko się czyta natomiast nie nazwała bym go thrillerem psychologicznym, ponieważ właściwie wszystko pozostało rozwiązane a książka nie pozostawiała czytelnika bez sporej ilości pytań które by skłaniały do refleksji. • Zakończenie książki mnie trochę zdziwiło, ale myślę, że można liczyć to jako plus. • Na minus momentami irracjonalne zachowania bohaterów, w połowie książki lekko powiało mi nudą. Zabrakło mi momentów w których książka wzbudziłaby we mnie jakieś emocje, czułam się podczas czytania jak obserwator a nie uczestnik zdarzeń. • Ocena 7/10
  • Zaskakujące zakończenie, byłam w szoku! Jak zawsze rewelacyjna Kathryn Croft
  • Wciągająca. Bardzo dobrze mi się ją czytało. Dużo wątków. Cały czas coś się dzieje. Zakończenie może mnie nie tyle zaskoczyło, co trochę rozczarowało. Mimo, że części rzeczy można było się domyślić, spodziewałam się bardziej szczęśliwego finału. Polecam.
  • Zaskakująca, ciakawa. Nieoczekiwane zakończenie
  • Fragment recenzji: [Link] • Simone Porter była młodą i zakochaną studentką, gdy okazuje się że jest w ciąży. Simone decyduje się urodzić dziecko, nawet gdyby jej ukochany Matt nie chciał jej pomagać. Matt pomimo początkowych obaw wspiera Simone i gdy tylko rodzi się ich córeczka Helena, zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Mija sześć ciężkich miesięcy, podczas których młodzi rodzice przyzwyczajają się do nowych obowiązków, gdy ich córeczka zostaje uprowadzona. Mija wiele czasu, gdy ból, żal i smutek dominują w ich życiu. Z czasem ból zaczyna się zmniejszać i wracają powoli do normalnego życia. • Po osiemnastu latach pewnego dnia Simone zaczepia nieznana dziewczyna o imieniu Grace, która podaje się za jej zaginioną córkę i prosi ją o pomoc... • „Córeczka” jest ciekawym thrillerem, aczkolwiek im bliżej końca tym bardziej przewidywalne kto stoi za tym wszystkim. Sam wątek zdecydowanie wciąga, choć bohaterowie nie są zbyt wyraziści. Dużo się dzieje, mniej jest jakichś głębszych przemyśleń czy też uczuć bohaterów i ich wewnętrznych monologów. Okładka zdecydowanie zachęca do przeczytania.
  • Świetna sensacja psychologiczna. Bardzo polecam, trzyma w napięciu do końca. Owszem, może bohaterka nieco sztuczna, niektóre wydarzenia mocno naciągane, ale dobrze "się czyta".
  • Początek wciągnął mnie niczym świeży asfalt ślepego, niestety potem powieść zmienia się w typowy kryminał , których nie czytuję. Jak dla mnie naciągane, irracjonalne sekwencje zdarzeń. Może zakończenie byłoby bardziej zaskakujące gdyby mąż mi nie zaspojlerował...
  • Mam mieszane uczucia względem tej pozycji. Główna bohaterka jest dla mnie sztuczna, naiwna, prosta. Jak dla mnie ta książka jest napisana tak jak raport, suche fakty. Plusem jest zakończenie choć etapami się jego domyślałam. Czytałam lepsze choć daje autorce szansę. Szczypta emocji do suchych faktów i bardziej żywi bohaterowie. Być może będzie można poczuć do nich mięte.
  • W miarę dobra książka, chociaż niestety temat ostatnio dość popularny, także rozwiązanie zagadki podobne do innych powieści. Ogólnie czyta się dość szybko, ale nie jest to aż tak udana książka, jak zakładałam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo