To dość nietypowa pozycja, bowiem stanowi uzupełnienie luki w wiedzy historyczno-literackiej, dotyczącej znajomości kultury iberyjskiej w Polsce po II wojnie światowej. „Zakres chronologiczny, obejmujący okres Polski Ludowej, został celowo i świadomie zakreślony, gdyż w dziejach najnowszych Polski lata 1945-1989 char­akte­ryzo­wały­ się ideologiczną i polityczną indoktrynacją we wszystkie treści kulturowe, w tym i oczywiście w komunikację symboliczną państwa ze społeczeństwem poprzez politykę kulturalną władz Polski Ludowej” fragm. Wstępu. Autorka zadała sobie nie tylko trud ustalenia bibliografii literatury Ameryki Łacińskiej w przekładach polskich, ale postarała się odpowiedzieć na pytanie, jakie było miejsce tej literatury w polskiej kulturze literackiej w dobie PRL, a więc „w okresie, w którym czytelnictwo nie musiało jeszcze ustępować miejsca wizualnym przekazom medialnym i znacząco kształtowało postawy ideowe i wybory życiowe Polaków”.