• „Kruche życie” to wstrząsające zapiski z życia zawodowego wybitnego chirurga Stephena Westaby’ego. Granica między życie, a śmiercią człowieka jest niebywale cienka. Lekarze wiedzą o tym najlepiej. Zwłaszcza w sytuacjach, gdzie życie danego człowieka leży tylko i wyłącznie w ich rękach. • Poruszające zapiski Westaby’ego to historie pacjentów z jego stołu operacyjnego. To opowieści o ludziach, którzy zdołali podjąć największe ryzyko, żeby choć nawet o odrobinę przedłużyć swoje życie doczesne. Wielu z nich wygrało walkę z chorobą inni natomiast mieli znacznie mniej szczęścia niż ci pierwsi. O życiu niektórych zadecydowała niejako „brawura” i niebywała pomysłowość samego chirurga, który za wszelką cenę i bez wytchnienia starał się walczyć o każdego swojego pacjenta. „Kruche życie” to opowieści o przekraczaniu granic, o walce z niemożliwym, a także o całkiem nowym spojrzeniu na własne życie. Westaby uświadamia czytelnikowi, że bycie chirurgiem to profesja dla ludzi o naprawdę żelaznych nerwach, bo czasami trudno jest opanować własne emocje, a także i strach przed konsekwencjami podjętych przez siebie decyzji. Jego zawodowa kariera zapiera na pewno dech w piersiach, zdumiewa. Jedyne co przeraża w jego opowieści i frustruje czytelnika to ciągła batalia z systemem biurokratycznym, która do dziś stanowi „pietę Achillesową” wszędzie tam, gdzie o ludzkim życiu decyduje niemalże każda sekunda. • Fascynująca historia człowieka o naprawdę wielkim sercu. Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo