• Michael Crichton słynny amerykański pisarz, producent filmowy i scenarzysta. Z wykształcenia lekarz medycyny. Autor słynnych powieści, które doczekały się swojej ekranizacji, dzięki czemu sam autor zyskał sławę. Najsłynniejszą ekranizacją jest „Park Jurajski” w reżyserii samego Stevena Spilberga. • Dziś mam okazję przedstawić wam kolejną powieść Michaela Crichtona – „Pod piracką flagą”. Jest ona, bowiem pożegnaniem z twórczością autora. Wydana niebawem po jego śmierci. Bez wątpienia jest to wspaniała powieść przygodowa, opowiadającą o losach nowego świata, o relacjach panujących w dawnych czasach między dwoma mocarstwami – Anglią i Hiszpanią. Kiedy już raz zajrzycie do tej książki prędko jej nie odłożycie. Jest ona, bowiem wspaniałym połączeniem rozrywki i historii. Jednak nie uprzedzajmy faktów. • W kroczmy w świat, który może wydawać się jak z bajki. Dwa potężne państwa, posiadające swe kolonie w świecie pełnym słońca. Wyspy Karaibskie są marzeniem wielu ludzi. Niestety w XVII wieku tylko z daleka wydawały się piękne. Kiedy zagłębimy się bardziej napotkamy wiele niebezpieczeństw. Czekają na nas potwory morskie jak z horroru, Karaibskie plemiona ludożerców, którą nie cofną się przed niczym, a same kolonie kryją wielkie skarby pociągające za sobą szereg intryg i ogrom spisków. Właśnie to czeka naszych bohaterów. Świat pełen wyzwań, przed którymi muszą stanąć bohaterowie. Nic nie jest takie jak mogłoby wydawać się na pierwszy rzut oka. • Cóż można powiedzieć o samej książce? Bez dwóch zdań można powiedzieć, że jest po prostu niesamowita! Zawiera wszystko, co potrzebne, aby czytelnik się nie zanudził. Świetne przygody zaskakujące nas na każdym kroku. Wiele intryg, którym bohaterowie muszą sprostać, co nie jest jedną z najprostszych rzeczy. Sama akcja rozwija się naprawdę szybko. Nie ma czasu na zbędne opisy. Autor nie rozwodzi się nad światem otaczającym bohaterów. Wyjaśnia wszystko, co niezbędne. Daje nam czas na zastanowienie się nad wszystkim, ale nie pozostawia pytań bez odpowiedzi. Każdy rozpoczęty wątek ma również swój koniec. Powieść zaskakuje nas nie tylko samą fabułą, ale również wieloma ciekawostkami natury historycznej. • Podsumowując można powiedzieć, że książka jest naprawdę godna polecenie. Każdy, kto po nią sięgnie na pewno się nie zawiedzie. Gorąco zachęcam do czytania. •
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo