• Jedno słowo, którym określiłabym tę książkę to: emocjonalna. Ta historia miłosna, która wydarza się na przekór lub mimo wszystko poruszyła mnie, wzruszyła i pozostała w głowie. • Emiline i Jason od dziecka są przyjaciółmi. Dorastają razem w sąsiednich domach na końcu drogi. Ich rodziny dotknięte kryzysem gospodarczym, nie zapewniają im poczucia bezpieczeństwa. Matka Em odeszła, pozostawiając ośmioletnią wówczas dziewczynkę pod opieką ojca-alkoholika, który właśnie stracił jedyną pracę, którą potrafił wykonywać. • Od rodziny odszedł również ojciec Jasona, a jego matka pracując jako striptizerka dodatkowo popada w nałóg narkotykowy. • Te dzieciaki nie mają łatwo, jednak nie poddają się i starają się znajdować dobre strony swojej sytuacji. Oboje odkrywają w sobie talent pisarski i miłość do książek. Chronią siebie nawzajem i otaczają opieką. • Dorastając zakochują się w sobie, miłością głęboką, dojrzałą, która niestety zostaje brutalnie zakończona. • Emiline po pobiciu przez ojca trafia do rodziny zastępczej w innym mieście. Nastolatka wiedziona uczuciem do Jasona stara się za wszelką cenę wrócić do chłopaka, jednak przynosi to odwrotny skutek. Oboje zostają rozdzieleni i nie mają ze sobą kontaktu przez 12 lat. • Dorośli już bohaterowie, w poukładanym życiem zawodowym i prywatnym spotykają się ponownie za sprawą książki. Bestsellera napisanego przez Jasona, w którym opisuje ich wspólne dzieciństwo i uczucie. Emiline pod wpływem lektury, powoli zderza się ponownie z przeszłością, tym razem jednak godzi się z nią i wybacza swoim bliskim. • Nie wie jednak czy powinna uwierzyć na nowo Jasonowi czy pozostać ze swoim aktualnym partnerem, który prosi ją o rękę. Czy powrót do domu na końcu drogi pozwoli znaleźć odpowiedzi? • Podczas lektury nie raz sięgałam po chusteczkę aby otrzeć łzy. Szczególnie przy fragmentach książki, które czytała główna bohaterka. Podobnie jak poprzednia książka autorki, w tej też znajdziemy mnóstwo uczuć i emocji. Bez problemu wczułam się w historię bohaterów i razem z nimi przeżywałam kolejne jej etapy. Jeśli macie ochotę na dawkę emocji- polecam ten tytuł.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo