• „Kocia Szajka” to książka o naprawdę leniwych kotach. Tym razem w dżdżysty dzień robią nic, zupełnie nic, no prawie nic… Leżą popijając kakao i oglądając filmy animowane z Reksiem… W pewnym momencie Morfeusz odkrywa, że jedną z głównych ról odegrał w tych kreskówkach jego tata. Chciałby dowiedzieć się czegoś, na temat jego dalszych życiowych perypetii. W związku z powyższym Kocia Szajka postanawia wyruszyć w drogę do Bielska-Białej, by w Studiu Filmów Rysunkowych zasięgnąć jakichś informacji… A tam spotyka ich niemiła niespodzianka. Niektórych filmów z reksiowej kolekcji zwyczajnie brakuje. Ktoś je ewidentnie wykradł. Tylko w jakim celu? Będzie je rozpowszechniał w internecie? Dla rezolutnych kotów to nowe wyzwanie dete­ktyw­isty­czne­. Ruszają zatem do akcji i z pewnością winny szybko trafi w ich łapy. • Agata Romaniuk ma bardzo bujną wyobraźnię. Historie o zawadiackich kotach są pełne dobrego humoru, mają również pewien walor edukacyjny w sobie. Wartka akcja, ciekawi bohaterowie sprawiają, że bardzo trudno tutaj o nudę. Polecam gorąco.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo