• Beata Kowalik przedstawia historie kilkunastu kobiet poznanych w czasie pobytu w Meksyku - wiejskich gospodyń, aktywistek, uzdrowicielek, prostytutek, emigrantek, tran­ssek­sual­iste­k, akuszerek. Bohaterki pochodzące z różnych środowisk otwierają się przed rozmówczynią i ukazują obraz Meksyku, który szokuje czytelnika przy­zwyc­zajo­nego­ do siest, tanecznej zabawy oraz kipiącego barwami święta zmarłych. Meksykanki są bowiem całkowicie podporządkowane mężczyznom. Przez nadal dominujący kult „machismo” ojcowie, mężowie i obcy traktują je jak towar: sprzedają za bydło domowe, biją czy wykorzystują seksualnie. W obliczu powszechnego przyzwolenia na przemoc i bezradności państwa, kobiety mogą powtarzać: „asi es” - tak już jest. Są jednak takie, które decydują się na bunt, nierzadko narażając swoje bezpieczeństwo i otrzymując łatkę „malinche” – zdrajczyni. Przeżycia bohaterek przerażają, ale jednocześnie ukazują niezwykłą odwagę, determinację i poczucie siostrzanej równości. Książka ukazuje losy kobiet na tle intrygującej historii indiańskich wierzeń, religii oraz obyczajowości meksykańskiej.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo