• Beata, mama dwójki dzieci decyduje się na wyjazd do Ueckermünde. Ma zamiar w końcu uporządkować swoje życie. W tym małym, niemieckim miasteczku podejmuje pracę jako opiekunka starszego małżeństwa, Jest pełna obaw, ale powoli osiąga wewnętrzny spokój. Na jej drodze pojawiają się osoby, które częściowo zmieniają jej życie na lepsze. Czyżby szczęście było jej rzeczywiście pisane? Jednak tą pozorną równowagę w życiu Beaty burzy pewna zaskakująca wiadomość… • Powieść Doroty Schrammek to pozytywna i pełna nadziei historia. Opowiada o przebaczeniu, przywraca wiarę w drugiego człowieka, zmusza do przemyśleń nad własnym życiem.
  • Kolejna powieść tej autorki, która mnie zauroczyła. • Poprzez decyzję Beaty, warszawianki - głównej bohaterki utworu - podejmującej pracę opiekunki starszego, niemieckiego małżeństwa, mamy możliwość spojrzenia na współczesne, ale też i na sięgające wojennych lat /pamiętnik Loli/ losy pogranicza polsko - niemieckiego. • A na tym tle rozgrywa się codzienność polskiej rodziny - zdrada męża, toksyczny związek z teściową. • Czy wyjazd Beaty pozwoli na "odnalezienie anioła" w sobie? • Polecam tę powieść - przesłanie, że dobra trzeba "szukać w sobie".
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo