• Pozycja lekka i zabawna. Polecam.
  • Książka lekka, łatwa i przyjemna. • Idealna na długie wieczory. Fajna komedia, opowiadająca o zwykłym życiu rodzinnym.
  • Dobra komedia małżeńska. wartka fabuła przez wszystkie karty powieści.
  • Pierwsze wrażenie? Nuda! Strasznie mi się dłużyła ta książka. Smętna historia o 28-letniej niezadowolonej mężatce Zuzannie i jej mężu Ludwiku, który zamiast zainteresować się żoną, interesuje się... "śmieciami", które nazywa skarbami. A zamiast czas spędzać w domu, woli go spędzić w towarzystwie kolegów. • Zaczęło robić się trochę ciekawiej z pojawieniem się siostrzenicy Ludwika - Kasi, która zwróciła na siebie uwagę całej wsi. A także z pojawieniem się nowego mężczyzny w domu Zuzanny... • Podsumowując - typowe babskie romansidło, które rozkręciło się pod koniec książki. Mało ambitne, choć pokazujące, że nie ma co oceniać ludzi "po okładce" i udowadniające, że w związku trzeba starać się zawsze, a nie tylko na początku. Mam nadzieję, że druga część okaże się ciekawsza.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo