• Doskonały scenariusz powieści o perypetiach w życiu uczuciowym, zdradach, miłości, cierpieniu. Wspaniała lektura, nie męcząca i nie wyciskająca łez.Przeczytajcie a będziecie zachwyceni.Mam nadzieję, że inne tytuły tej autorki również znajdą się w bibliotece.
  • Łatwo jest popełnić błąd, trudniej go ukryć. • Em spędza kilka upojnych godzin w ramionach kochanka, po czym odbiera dzieci ze szkoły i wraca do poukładanego, statecznego męża. Jej starszy brat kilka miesięcy temu stracił pracę i od tamtej pory nie bardzo wie, co ze sobą począć. Oboje muszą zrobić dobrą minę do złej gry i zjawić się na przyjęciu z okazji sześ­ćdzi­esią­tych­ urodzin ich matki. • Fran nie czuje się staro. O wiele bardziej niż upływ czasu martwi ją zachowanie męża, Duncana, który po przejściu na emeryturę popada w coraz większą depresję i miewa problemy z pamięcią: dlaczego wydaje mu się, że byli razem we Florencji? Kim jest Alexa? Fran nie zależy na urodzinowej fecie, lecz ulega prośbom Em. Gdy cała rodzina zbiera się w domu Fran i Duncana, jeden zdradzony sekret pociąga za sobą kolejne. Nikt nie spodziewał się, że urodzinowe przyjęcie przyniesie tak nieoczekiwane skutki.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo