• Kolejna część przygód prywatnego detektywa Ture Sventona. Mieliśmy okazję zapoznać się z nim w pierwszej części pt. "Latający detektyw". • Ake Holmberg stworzył ciekawą postać. Ture Sventon to niepozorny, drobny człowieczek, sprawiający wrażenie nieco roztargnionego i na dokładkę speleniący. Naprawdę nazywa się Sture Svensson, zmienił jednak nieco brzmienie imienia i nazwiska, ponieważ nie był w stanie poprawnie ich wymówić. A wiadomo, że nie może być nic gorszego dla prywatnego detektywa niż ośmieszenie siebie już przy prezentacji. • Ture Sventon, praktykujący prywatny detektyw mieszka w Sztokholmie przy ulicy Królowej. Poczekalnia jego gabinetu pęka w szwach, odkąd Sventon zdobył sławę po brawurowej akcji schwytania nieuchwynego Wilusia Łasicy. • Zbliżają się święta Bożego Narodzenia i detektyw czuje, że jest mocno przepracowany. Przyjmuje zaproszenie swego przyjaciela Omara do spędzenia urlopu na pustyni arabskiej. Szykuje się do dalekiej podróży, nie przeczuwając wcale, że zanim wypocznie, czeka go jeszcze jedno zadanie. Bowiem Łasica znów jest na wolności, a tym razem jego podstępne knowania zmierzają do zrujnowania szwedzkiego producenta lodówek. Jest przy tym niezwykle sprytny i dobrze się maskuje. Nie zapominajmy jednak, że Sventonowi także nie brak sprytu i błyskotliwej inteligencji. Dodatkowo dysponuje latającym dywanem, że juz nie wspomnę o oddanym przyjacielu Omarze i rezolutnych dzieciach znajomego producenta lodówek. • Książka w znakomitym przekładzie Teresy Chłapowskiej, wydana w latach 70 ubiegłego wieku przez Naszą Księgarnię, teraz została wznowiona nakładem wydawnictwa Dwie Siostry w serii Mistrzowie ilustracji. • To niedługa powieść dla dzieci, przepełniona inteligentnym humorem i pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji. W sam raz dla dzieci i dla dorosłych - warto sięgnąć od czasu do czasu po rezolutne wesołe książeczki - a jeszcze lepiej do wspólnego wieczornego czytania. • Polecam :)
    +2 trafna
  • Cała seria śledztw Ture Sventona jest frapująca a po kolejnej dzieci proszą o kolejną książkę co świadczy o kunszcie autora i tłumaczy. Na niezwykłą uwagę zasługuje kreacja niezwykle opanowanego i kulturalnego przyjaciela detektywa niebywałego Omara, będącego przeciwieństwem detektywa. Postać ta nadaje cudownego kolorytu powieściom i sprawia,.że książki z lat 60 i 70 wciąż bawią tak dzieci jak i rodziców.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo