• Książka ta to swego rodzaju anty romans pełny intryg, nieporozumień, pikantnych scen erotycznych, jest wątek kryminalny i zemsta. Miłym zaskoczeniem jest to, że historia ukazana w książce jest z perspektywy mężczyzny, który uważa się za Bóg wie kogo, myśli, że jak ma pieniądze, to wszystko mu wolno. Bohater to arogancki bufon, któremu spiorą seksowny tyłeczek dwie przebiegłe babeczki. Wreszcie to ONE górą, a nie on! W tej książce nie ma słowa o miłości, są tylko chamstwo, obłuda, zemsta i paranoja. Czytając miałam wrażenie, że autorka na siłę z głównego bohatera robi Jamesa Bonda, co nie wyszło. Książka dla mnie jest nie spójna. Jestem rozczarowana. Autorka ma lekkie pióro, które szybko się czyta.
  • Absolutne dno. Ta książka jest wręcz szkodliwa, cierpi na brak jakiegokolwiek pozytywnego bohatera. Ian, rzekomo twórca imperium hotelarskiego okazuje się infantylnym durniem, który chełpi się podobieństwem do agenta 007. Poważnie? Trzy­dzie­stok­ilku­latek?. Jego dialogi w chacie Gabi są tak żenujące, że zastanawiałam się na poważnie, czy to aby nie jest pastisz. • Sceny "miłosne" są nie do przyjęcia, bo są nie namiętne, a po prostu przemocowe. • Dla mnie ta książka jest absolutnie bez sensu, bez jakiegokolwiek pozytywnego przesłania. Apoteoza zła. Niby złego dosięga sprawiedliwość, ale wymierzana przez zepsutych do szpiku kości mścicieli. W zasadzie przygnębiająca pozycja, absolutnie niewarta uwagi.
  • Świetna, trzyma w napięciu do końca, warta przeczytania, trudno się od niej oderwać. Zakończenie zaskakujące. Mnie się podobała, a czy spodoba się Tobie, sięgnij po nią to się przekonasz ;)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo