Zirytowała mnie ta książka. Historia jest zbyt wydumana i na dokładkę podana w tak pretensjonalny sposób, że czytając ją czułam, iż marnotrawię cenny czas. • Roczna dziewczynka podrzucona przez tajemniczą letniczkę rodzinie mieszkającej na stałe na wyspie. Po roku matka wraca i odbiera córkę. Ot i cała historia, chociaż większy dramat rozgrywa się milcząco właśnie w tej niespodziewanie "obdarowanej" rodzinie. • Całość przedstawiona jest w formie porwanych obrazów, niby wspomnień, rozmowy są samymi niedopowiedzeniami. Ktoś umarł, ktoś odszedł, ktoś kogoś kocha. Wprawdzie to właśnie jest "Wyspa milczenia", jednak zupełnie mnie nie przekonała.