• Książka miała potencjał, ale został zmarnowany. Dawno nie czytałam tak chaotycznej książki. Coś poszło nie tak. Ciocia Becia była w związku z dziadkiem Ani, czego nie rozumiem, bo na moje rozumowanie powinna być jej babcią. Była też przyrodnią siostrą zmarłej żony swojego kochanka, czyli swojej niespełnionej miłości. Moda na sukces. Tego moja głowa nie ogarnęła, jak również parę innych niedociągnięć, przez co wątek romansu, miłości poszedł w odstawkę. Zmęczyłam się czytaniem książki. Jest tak poplątana jak moja recenzja. Miałam wrażenie, że autorka pisząc zapominała co było na poprzedniej stronie.
  • "Romans nad jeziorem Como" to słodko - gorzka, emocjonująca, wzruszająca i poruszająca powieść, która wyciska łzy, u mnie to było morze łez. Ta lektura przerosła moje najśmielsze oczekiwania. Spodziewałam się lekkiej historii, a dostałam poruszającą powieść, od której trudno było mi się oderwać. Nie jest to zwykły romans. To powieść, która kruszy serca, ale też napawa nadzieją. W tej historii przenosimy się do ciepłych urokliwych Włoch, gdzie wraz z bohaterami przeżywamy dobre i ciężkie chwile. Tutaj piękny krajobraz, pyszne jedzenie przeplatają się z wielkimi uczuciami i miłością. Książka skłania do refleksji nad życiem i wartością każdej chwili. Polecam z całego serca.❤️💚🙂
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo