• Mieliśmy cudowną Gildie magów, a teraz przyszła i pora na jej kontynuację, Nowicjuszkę. Po raz kolejny spotykamy się z magami Gildii. Tym razem nasza mała Sonea została już jedną z nowicjuszek. Niestety to zadanie nie jest dla niej najłatwiejsze. • Kiedy dziewczyna z nizin społecznych trafia między grupę osób z najbogatszych rodzin krain sprzymierzonych. Można sobie tylko wyobrażać jak okropne może być to doświadczenie. Sonea przekonała się na własnej skórze jak bogate rody potrafią być okrutne dla kogoś, kogo uważają za „nic”. • Jakby tego było mało Wielki mistrz Akkarin dowiaduje się, co Sonea widziała. Postanawia przejąć nad nią opiekę. • Trudi Canavan za pomocą Nowicjuszki rozwija swoją historię. Zostaje wyjaśnione nam wiele zagwozdek z poprzedniej część. Wraz z nimi jednak pojawiają się kolejne, które razem z bohaterami możemy odkrywać. • Akcja staję się coraz bardziej intrygująca. Ciągle trzyma nas w napięciu. Ani przez chwilę autorka nie daje nam odetchnąć od wrażeń. Z każdym kolejnym krokiem przywiązujemy się coraz to mocniej do naszych bohaterów. • Również tym razem książkę rozpoczynają dwie mapy. Pierwsza przedstawia nam plan Gildii magów. Druga ziemie Kyralii. Trzecia rozkład miasta Imardin. • Poprzednim razem nie wspomniałam ani słowem o dedykacjach, które na kartkach książki składa autorka. Wielka szkoda i jeszcze większy mój błąd. Ponieważ wszystkie dedykacje są napisane wspaniały sposób. Autorka dziękuje w nich swoim bliskim za rady, jakie otrzymała. Rady te są tak bardzo życiowe i przydatne, że każdy z nas powinien poświęcić im chwilkę. • W poprzedniej część nie wspomniałam również o dołączonym słowniczku z tyłu książki. Zawiera on wiele wyjaśnień dla czytelnika. Tak jakby, chociaż imiona złodziei. Jest on niezwykle pomocny dla każdego z czytelników. • Nowicjuszka jest wspaniałą kontynuacją trylogii. Osobiście pochłonęłam ją w ciągu dwóch dni. Nie potrafiłam się oderwać ani na chwilę. Historia jest bardzo wciągająca. Jeśli poszukujesz książki, która pozostawi po sobie „kaca” zachęcam do sięgnięcia po kontynuację Gildii. • Pozdrawiam, • A.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo