• Jamie jest headhunterką i jej nowym zadaniem jest zwerbowanie do GQ Dylana – młodego, obiecującego mężczyznę. Para poznaje się i spędza miło dzień, ale to nie koniec ich znajomości. Dylan, który przeprowadził się do Nowego Jorku, nie ma tu przyjaciół, więc umawia się z Jamie na obiad, potem na imprezę, aż zostają przyjaciółmi. Oboje są sami, więc wpadają na pomysł, że ich przyjaźń może nie być typową relacją – i tak oto zaczynają uprawiać seks bez zobowiązań. • Pomysł na historię nie jest nowy, było kilka filmów z podobną tematyką, jednak To tylko seks ogląda mi się najlepiej. Być może jest to spowodowane tym, że w filmie naprawdę widać przyjaźń, która łączy głównych bohaterów. I owszem, kończy się to, jak się kończy, jednak całość wypada naprawdę nieźle. • Bardzo podoba mi się obsada aktorska tego filmu. Justin Timberlake i Mila Kunis wyglądają razem świetnie, a przewijający się w tle Richard Jenkins, Patricia Clarkson czy Woody Harrelson dodają filmowi humoru i czaru. • To tylko seks nie jest może obrazem wybitnym, ale lubię go oglądać. Podoba mi się nieprzesłodzona fabuła, pomysł na scenariusz, obsada. Jeśli jeszcze nie widzieliście, zachęcam gorąco.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo