• Erin Hunter – pseudonim, który przybrały trzy autorki książek – Kate Cary, Cherith Baldry oraz Victoria Holmes. W 2008 roku dołączyła do nich Tui Sutherland, która edytowała wcześniejsze powieści autorek w wydawnictwie Harper Collins. Pod pseudonimem Erin Hunter wydano cykle fantasy Wojownicy i Seekers.* • W pewnym lesie żyją cztery klany, które codziennie dążą do tego, by przeżyć następny dzień. Wśród nich panuje niepokój. Los ich nie oszczędza, gdyż pojawiają się nowe nieb­ezpi­ecze­ństw­a. Ogniste Serce w końcu staje się wojownikiem KIanu Pioruna. Nadchodzi zima, a wraz z nią niskie temperatury, śnieg i choroby. Koty z Klanu Rzeki chcą zdobywać pożywienie z terenów innych Klanów, zaś Klan Wiatru pragnie utrzymać się przy życiu. Z każdym dniem napięcie rośnie, aż… • Jednym z problemów, które porusza ten utwór, jest zakazana miłość. • Akcja utworu dzieje się w jakimś tam lesie, w którym żyją koty, jakieś inne zwierzęta oraz ludzie. Czas akcji jest nieznany. Głównym bohaterem jest Ogniste Serce, który należy do Klanu Pioruna. To kot, z którego wiele postaci się naśmiewa, gdyż był on domowym zwierzęciem, a teraz jest wojownikiem, który musi walczyć, zdobywać żywność itp. Tylko kilka osób wierzy w niego. Cechuje go odwaga, którą nie raz udowadnia, lojalność wobec Klanu, przyjacielskość oraz troska o innych. Jest on bohaterem, któremu spokojnie można powierzyć tajemnicę. Ważną postacią literacką jest również Tygrysi Pazur. To duży ciemnobrązowy pręgowany kocur, który jest zastępcą przywódczyni Klanu Pioruna. Nadal jest on bohaterem-zagadką, bo z jednej strony jest lojalny wobec Klanu, zaś z drugiej nie do końca wiadomo, czy przypadkiem nie zmieni zdania i odejdzie. • Jedynym "minusem" utworu jest to, że za szybko się on kończy. Mówiąc nieco poważniej: nie znalazłem żadnych wad, zaś plusów wiele. Czytając dalej tę recenzję będziecie mogli je przeczytać. • Dla mnie to dzieło jest jednym z lepszych młodzieżówek jakie miałem okazję przeczytać. Od samego początku bardzo dużo się dzieje, akcja nawet na moment się nie zatrzymuje, liczne zwroty akcji oraz nowe wątki przyspieszają ją i powodują, iż czytelnik nie jest w stanie się od niej oderwać. Lekki język, ciekawy pomysł, który został bardzo dobrze wykonany i wyraziści bohaterowie to jedne z wielu elementów składających się na tę powieść. Nie mogę wyjść z podziwu, że pomysł, który jest oryginalny, a zarazem trochę banalny nie był wcześniej wykorzystywany. Fabuła rozwija się w sposób spójny i logiczny. Bohaterowie bardzo różnią się od siebie, dzięki czemu uzupełniają się. Książka została napisana w narracji trzecioosobowej. Historia jest główną osią fabularną. Została ona w pełni wymyślona przez autorki, które połączyła miłość do kotów. • Ta część jest bardziej emocjonalna od poprzedniej. Dzięki narratorowi poznajemy emocje głównego bohatera, które są skrajnie różne – raz się cieszy, raz smuci, a czasem jest zmieszany czy wzruszony. • Świat wykreowany przez Erin Hunter jest dość ciekawy. Podzielony został na cztery części, każdą zajmuje inny Klan. Dołączona do książki mapa pomaga śledzić poczynania postaci, a informacja o klanach i ich członkach uzupełnia wiedzę czytelnika z poprzedniego tomu. • Opisy walk bardzo mi się podobały. Zostały one bardzo dobrze dopracowane. • Podsumowując: książkę „Wojownicy. Ogień i lód” polecam przede wszystkim młodzieży, osobom, które lubią być zaskakiwane oraz miłośnikom kotów (należę do tego "teamu"). Jeśli pierwsza część Wam się spodobała, szybko zabierzcie się za tą. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Nowa Baśń. • Tytuł: „Wojownicy. Ogień i lód” • Tytuł oryginału: „Fire and Ice” • Autor: Erin Hunter • Wydawnictwo: Nowa Baśń • Cykl: Wojownicy (tom II) • Przełożyła: Katarzyna Krawczyk • Projekt graficzny okładki: Hauptmann & Kompanie Werbeagentur • Redakcja: Aleksandra Kubisiak • Wydanie: I • Oprawa: miękka (ze skrzydełkami) • Liczba stron: 388 • Data wydania: 19.02.2016 • ISBN: 978-83-65122-06-3 • Źródło – Wikipedia
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo