• Ah co to była za przygoda! Seria cynamonowa już od samego początku zagościła w moim sercu, a to wszystko za sprawą fantastycznego humoru i niezwykłej wyobraźni Dagmar Bach. Dzisiaj więc chcę wam opowiedzieć o moim ostatnim spotkaniu z Victorią i Konstantinem z "Cynamon, sekrety i ja", bo jeśli jeszcze nie mieliście okazji sięgnąć po całą serię to ja ciągle będę wam o tym nawijać, że wręcz musicie ją poznać. • W tym tomie, w końcu, wyjaśnia się sekret tajemniczych przeskoków Vicki do pararelnej rzeczywistości. Najlepsze jest to, że od pierwszego tomu zastanawiałam się, jak mogło do tego dojść, a nie od razu wpadłam na rozwiązanie, które wydało się wręcz oczywiste. Trzeci tom to jak przejażdżka kolejką górską - ciągłe zmiany w życiu Vicki, wciąż nowe wątki i co rusz jedno wielkie zaskoczenie i do tego ten humor, to wspaniałe poczucie humoru... Uwielbiam! Nawet nie wiecie, jak bardzo chciałabym się przenieść do świata z książek autorki. • Co więcej powiedzieć - polecam, polecam i jeszcze raz POLECAM!!!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo