Recenzje dla:
  • Książka „Brat” opowiada o przyjaźni, miłości, więzach rodzinnych i odpo­wied­zial­nośc­i. Skonstruowana jest jak baśń-przypowieść. Akcja toczy się niespiesznie, jednak wciąga i nieuchronnie prowadzi do zaskakującego finału. • Główni bohaterowie to bracia bliźniacy, Mir i Wir, wychowani w głębokiej puszczy w całkowitym odosobnieniu choć w kochającej rodzinie. Bracia, podobni do siebie jak dwie krople wody, różnią się całkowicie charakterem. Wir, gwałtowny i łatwo dający ponosić się targającym nim uczuciom, postanawia wyruszyć w świat, by odkryć tajemnicę rodziny. Mir, podąża za bratem, przeczuwając, że grozi mu nieb­ezpi­ecze­ństw­o. Jeden nieprzemyślany czyn pociąga za sobą trudne do przewidzenia konsekwencje. • Jest to piękna opowieść. Młodzieńcy, choć wędrujący osobno, połączeni sią nierozerwalną nicią braterskiej miłości i wzajemnej odpo­wied­zial­nośc­i. Na drodze spotykają nieprzyjaciół i sprzymierzeńców. Tylko od nich samych zależy, jakiego dokonają wyboru i za czyim głosem pójdą. Powoli zaczynają sobie uświadamiać, że każda decyzja wiąże się z odpo­wied­zial­nośc­ią za dokonany wybór i jego konsekwencje. • Polecam. Wspaniała powieść dla dzieci i dla rodziców. I dla każdego, kto lubi baśnie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo